Het is een soort haat-liefdeverhouding. Want als je huis schoon, opgeruimd en netjes is dan voelt dat echt heerlijk. Ik kan daar echt van genieten. Maar voor hoe lang? Met een actieve peuter van drie, een baby op komst en een vriend die ook niet echt een opgeruimd type is, blijft je huis niet heel lang netjes.
Tenminste, zo voelt het voor mij. Ik draai me om en er liggen weer kruimels op de grond. Speelgoed ligt overal en de was stapelt zich op. Dat is een deel van "het probleem".
Het tweede deel is dat ik het echt gewoon vreselijk vindt. Stoffen, ramen lappen, stofzuigen, dweilen, strijken, de badkamer soppen etc etc. Ik heb er echt een hekel aan. Het is voor mij echt een noodzakelijk kwaad. Een kwaad waar ik het liefst onderuit probeer te komen.
Maar daar wringt nou juist de schoen. Want ik geniet dus wel van een schoon huis. Ik voel me er prettiger bij als mijn huis schoon en opgeruimd is. Maar hoe?
Hoe kan het me dit jaar lukken hier balans in te krijgen?
Alle tips zijn welkom ;-)
